• IBM 1999 yılında online eğitim yöntemlerini uygulayarak 200 milyon USD kar elde etti. online eğitim yöntemleriyle geleneksel yöntemlere göre çok daha fazla sayıda eğitimi, maliyet olarak üçte birine indirmeyi başardılar.

• Dow Chemical geleneksel eğitimde eğitim alan kişi başına 95$ olan maliyetini, online eğitime geçerek 11$'a düşürdü.

• Cisco online eğitim yöntemlerini uygulayarak maliyetlerini % 40 ile % 60 arasında değişen oranlarda azaltmayı başardı.

• Ernst and Young online eğitim yöntemlerini de uygulamaya başlayarak, maliyetlerini % 35 oranında düşürmeyi başardı. Ernst and Young'ın tercih ettiği yeni model % 80 online, % 20 sınıf eğitimi şeklindeydi.

• Rockwell Collind eğitim sisteminin sadece % 25'ini web tabanlı online eğitim sistemine taşıyarak toplam eğitim maliyetlerini % 40 indirmeyi başardı.

Yukarıdaki örneklerin tümünde öğrenim performansları artarken, zaman maliyetleri de farklı oranlarda geriledi. Elbette her işletme kendi yapısına uygun olarak melez bir yaklaşımı ya da belli alanlarda tümüyle online, belli alanlardaysa tümüyle sınıf eğitimini tercih edebiliyor. Buradaki dikkat çeken noktaysa, eğitimlerinin sadece belli bir oranda dijitale taşıyanların bile ciddi oranda tasarruf sağlamış olmaları. Bu örneklerin bir başka özelliği de her iş kolu için, farklı bir online eğitime geçiş stratejisi olması gerektiğini bizlere göstermesi. İlk sorumuz "Hangi eğitim, ne oranda ve hangi yöntemlerle online eğitime taşınmalı?" olurken ikincisiyse "Geleneksel eğitim yöntemleriyle gerçekleştiremediğimiz yeni eğitim içerikleri, olanakları ve yöntemleri nelerdir?" olmalı. Yani hem eskiyi dönüştürmek, hem de eskiden olmayanı başlatmak.